özledim
korkarým ki hiç dinmeyecek özlemim
say ki suya hasret çöl tanesiyim
yaðsan ne fayda
rüzgar olup okyanusuna taþýmadýktan sonra
gözlerin
ufku yoran umman
ben,
seraba meyilli düþ iþçisi
özlemim
iki kýtanýn iki yakasýný ilikleyen boðaza köprü kurarken
iki ayrý iklimin havasýndan pay çýkarýp kendine
ellerinden aldýðý cesaret
adým olsun diye adýnda
adým olsun diye adýmlarýna
metal bir kuþa kanat çýrptýrsýn diyen nasip
kýsmetin cam kenarýnda
aþk sayýlý hava yolunun
biz’e varacak sefer sayýlý uçuþunda
günü
güne ekleyip
haftalara böldüm bekleyiþi
kafesim açýk
kalbim stabil
takvimlerden düþ
-en ben
gel artýk gelecek’sen
her yapraðýn ardýnda
aþka menkýbe yazmaktan
þair olacaðým yakýnda
gel hadi
gel ki sustur sen tüten sözlerimin
duman altý niyetini
öpmezsen uzayacak yoksa
dudaklarýmda biriken laf kalabalýðý..