Korku

Düþüncelerim hiç bir zihniyete baðlý deðil
Düþlerimden düþtükçe düþünceler oluþtu
Sunuyorum her bir yarama birer delil
Aldýðým her nefeste filizlerim solmuþtu

Aylar sonra kurak pýnarlarým nemlendi
Acým içimi yaktý, gözlerim kanla renklendi
Uzun zamandýr yaþ süzülmediðinden
Acý tohumlarý içimde çimlenerek þenlendi

Sevmek istedim sadece, sevemedim
Yýllanmýþ sevdayý bir türlü veremedim
Aklým galip geldi her bir savaþtan
Kalbimden kaçtým bir türlü yenemedim

Ölümden hiç bir þekilde korkmayan ben
Nasýl oldu da sevmeye yenik düþtü?
Tükeniyor sanki gücüm gibi ümidim de
O içime sýðmayan sevgi bana düþkü

Yaþýyorum öylece lakin niye?
Kalmadý gönülde sevdaya niyet
Her zaman sevmeyi düþündüm diye
Hayata ödediðim bu kaçýncý diyet?

Ýçim ferhat eder ancak duyan yok
Kime aittir gönül tarif edeni yok
Durdum, kaldým yerimde öylece
Eros çek yayýný artýk gönder bir ok

Neredesin bilmiyorum ey peri kýzý
Burdaysan el uzat yada ses ver
Gözlerime sevda indi göremiyorum
Aklým, kalbim karýþýk sezemiyorum

Uzaktaysan gel bir an evvel bekletme
Bu duruma ne ile yapýlabilir benzetme?
Biliyorum ki sen bana gelene kadar
Bu dert bu bende de ebedi misafir

Yok et esir alan korkularý, karanlýðý
Hak yolunda dinmeyen aydýnlýðým ol
Ýçimde ki ateþle yalnýz býrakma beni
Ýbrahim’in ateþinde ki gülistaným ol

Sosyal Medyada Paylaşın: