Ölüm mü dedi ölüm, výz gelir týrýs gider.
Vatan için yürekte, hep yüce bir his gider.
Ne hainler alçaklar, karþýmýzda bittiler,
Önümüze çýkanlar, bil ki korkudan titrer.
Ne sevgili ne bir dost, býrakýpta gelmiþiz.
Sevgiliden ziyade, önce vatan demiþiz.
Topraklarýna basmýþ, ne nimetler yemiþiz.
Oðlanlarý kýzlarý, vatan için vermiþiz.
Mevlana’yý,Yunus’u bu topraklar çýkarttý.
Tarihin sayfalarý, bil yüzümüz aðarttý..
.
Kurtuluþ savaþýnda, baþýmýz göðe erdi,
Arslanlar düþünmeden vatana canýn verdi.
Cephede çarpýþýrken, sevenlerden ýraktýk.
Vatanýn topraðýna, bir damla kan býraktýk.
Bazen güzellikleri; bazende can býraktýk.
Her zaman can fedadýr, bu güzel topraklara...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.