Kayýyor upuzun bir gece daha Düþlerin dehlizine. Boðuyor, boðuluyor bir öfke bu Karanlýkla hemhal Dalýyor gözlerim karanlýðýn ufkuna Hayal meyal el sallýyor þafak Ne kadar da uzak! Sinemde deli bir girdap bir özlem bu Vuslata muhtaç Bütün dinlediðim þiirlerde esir kalýyor Sonra düþlerim Kýrýlýyor baþtan ayaða her yaným Savruluyor sanki benden bedenim Bu girdapta kalýyorum sinemle baþbaþa Daraldikca daralýyorum Köreldikçe köreliyorum Dograniyor ümidim keskin býçaklarla Yeltenmiyorum haykýrmaya bir ölüm bu Fail-i mutlak Dolanýyorum aydýnlýðý her defasýnda Pençesine takýlýyorum leþlerin Feri söndürülmüþ gözlerimin Kuytu köþelere giriftar oluþum ürkütüyor geceyi Gece bu! Upuzun Kapkaranlýk. Çatlak dudaklarým Karanlýk odam Ve ben yarýna varmak istiyorum. Yarýn Bir ümit bu!
Sosyal Medyada Paylaşın:
şiirsayıklayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.