Çocukluğumda

Benim çocukluðumda bahçemize serçeler konardý
Kar yaðdýðýnda
Annemin sofra peþkirinden silkeledigi ekmek kýrýntýlarý onlarýn kursaklarina girerdi

Benim çocukluðumda komþularýmýz vardý
Tezekle yanan sobada ýsýnýrdýk
Tandýrda piþen ekmekleri bölüþürdük
Otlu peynir katýðýmýzdý
Zeytini bakkaldan gramla alýr, bir lokmada türketmezdik


Benim çocukluðumda sütlü buðday ile çedene kavrulurdu ekmek sacýnda
Karpuz çekirdekleri cerezimizdi
Kýrtlama çay içerdik
Oyle; kestane falan yoktu bizim oralarda
Ama huzur mutluluða dönerdi


Benim çocukluðumda insanlar birbirlerine ters bakmazdý
Komþunun derdi derdimizdi
Gurbete giden, karýsýný, kýzýný komþuya emanet ederdi
Kimse kimsenin namusuna göz dikmezdi


Benim çocukluðumda ihanet olmazdý
Ne sevgiliye
Ne de Vatana
El eleydik en çetin fýrtýnalarda
Toz kondurmazdýk bayraðýn ayýna yýldýzýna


Benim çocukluðumda tüm kuþlar beraberce kanat çýrpardý mavi gökyüzünde
Güvercinler haber götürürdü özlenen sevgiliye


Benim çocukluðumda huzur okunurdu riyasýz bakýþlarda
Her þey guzeldi
Mutluluk yüzlerde tebessüm olurdu benim çocukluðumda...


Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın: