Çocukluğumda
Benim çocukluðumda bahçemize serçeler konardý
Kar yaðdýðýnda
Annemin sofra peþkirinden silkeledigi ekmek kýrýntýlarý onlarýn kursaklarina girerdi
Benim çocukluðumda komþularýmýz vardý
Tezekle yanan sobada ýsýnýrdýk
Tandýrda piþen ekmekleri bölüþürdük
Otlu peynir katýðýmýzdý
Zeytini bakkaldan gramla alýr, bir lokmada türketmezdik
Benim çocukluðumda sütlü buðday ile çedene kavrulurdu ekmek sacýnda
Karpuz çekirdekleri cerezimizdi
Kýrtlama çay içerdik
Oyle; kestane falan yoktu bizim oralarda
Ama huzur mutluluða dönerdi
Benim çocukluðumda insanlar birbirlerine ters bakmazdý
Komþunun derdi derdimizdi
Gurbete giden, karýsýný, kýzýný komþuya emanet ederdi
Kimse kimsenin namusuna göz dikmezdi
Benim çocukluðumda ihanet olmazdý
Ne sevgiliye
Ne de Vatana
El eleydik en çetin fýrtýnalarda
Toz kondurmazdýk bayraðýn ayýna yýldýzýna
Benim çocukluðumda tüm kuþlar beraberce kanat çýrpardý mavi gökyüzünde
Güvercinler haber götürürdü özlenen sevgiliye
Benim çocukluðumda huzur okunurdu riyasýz bakýþlarda
Her þey guzeldi
Mutluluk yüzlerde tebessüm olurdu benim çocukluðumda...
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.