Bunaldým çirkeflikten, girdim gönül dünyama, Kokuþmuþ kývamlardan, süzdürdüm benliðimi. Ýmanýn ikliminden, daldým mana deryama, Sebepler sukut etti, sevda ruhuma geçti. Bülbül güle aþkýndan, öttü kendinden geçti.
Asude’dir huzuru, saðlar manevi dirlik. Kurgusu nefsanîdir canlar yakar ikilik. Vataný böldürmeyiz, gazada oldu birlik. Þahlanýnca yürekler, ihanet ezdi geçti. Asrýna damga vuran, þehit erleri geçti.
Adalet diyarýnda, rüþvet verilmez para, Nifak saçan güruha, açýn kanayan yara. Donsun damarda kaný, sürün batak diyara, Uhuvvet dergâhýndan, pir olan erler geçti. Esen yeller gibiydi, ufkun önüne geçti.
Eski çamlar bardak’týr, yudumlatýr iklimi, Öz benliðe yabancý, kof laflarýn hâkimi. Bihuþ olmuþ insanlýk, kaybetmiþler nedimi. Ak saçlý nur yüzlüler, baþlarý eðdi geçti. Nemlidir pýnarlarý, yaþlarý döktü geçti.
Millet kol atan çýnar, kurutmayýn kökünü, Dünyamýz göçer haný, beþer tutsun yükünü. Mezar sultanlar yuttu, kokan düþes dükünü Kimisi diz sürterken, Fatih ülkeler geçti. Süleyman fetvalarla, Kanuni olup geçti.
Mehmet Demirel 12.01.2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.