Son güz de sana erdi nihâyet. Þehrimde s/esin duyulsun!
Söylediðim son yalan da sökülüyorken dudaklarýmdan; kulaklarýn bir baþka esâretin gölgesinden esinlenecek s/ayrýlýðý. Her secdede baþka bir tanrý düþünülebiliyorken ayrý dillerin ibâdetinde; artýk hiç bir neden sensizliði çaðrýþtýramayacaktý dualarda.
Zaman; can kesiði sarmalýnda sayýklýyor ismini. Ya kesilecek hesap ya da ezilecek aþk denen azap. Yaktýðým tüm denizlerde soysuz deniz kadýnlarý, eski bir þarap þiþesinde demlenecekler o akþam. . . ve sen düþlerimin engininde boðulurken yudumlayacaksýn kahrýmýn sancýsýný, zehrimin acýsýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferhatcolak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.