Her saniye ölmek… Olmak istediðim en son kiþi olan Ben olmak… Sensiz ben olmak hem de Var olmamasýný dilediðim son gerçek…
Ýnsaoðlunun hükümleri milyarlarca yaratýða Kendi hariç… Kendi türüne ancak silahla hükmediyor Yüreklere o bile iþlemiyor…
Yarn ümitle dolmalýydý Bu tiyatro sahnesinde bir damla umutluk alkýþ yok… Ýnsanlar da, dünya da alkýþlamaz Kimse ilk deðil dünyaya gelen,son gelen de…
Hayal ve gerçek sentezi gibi hayat olgusu Umut kaçar,karalar gelir Bulut kaçar güneþ ardýnda Siyahlar bürünür her yaratýk Yürekler siyahlar ardýnda Yürekler siyahlardan daha siyah…
Aþk diye inlemek de nafile Ýnlediðinle kalýrsýn Yanýnda bir þiþe bir de silahla… Karar senin bile deðil, elinin Ölümle,yaþam arasýndaki incecik çizgide Hadi yürü yürüyebilirsen Sýrat’tan bile keskin Senin kararýn olmayan kararýnýn çizgisi…
Sahnelerde þaklanbanlar mý var Figüranlar mý? Aþk sahnesi bu kadar mý düþtü Bir öpücükten medet umar oldu insan Sýcak iki nefes duymak için ruh satar olmuþ…
Kimsenin bilmesine gerek yok Yalnýzlýk acýtmaz artýk zaten… Karardýktan sonra hava ne gerek var ay ýþýðýna Benim gözlerim alýþtý yalnýzlýða Bu tiyatro sahnesinde tek baþýma doðaçlamalar oynamaya Yanýmdaymýþsýn gibi Hayalinle… 15,05,2008/01:00 Sosyal Medyada Paylaşın:
Hattat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.