KARANLIKTA
Hiç yalnýz kaldýn mý karanlýkta sevdanýn gözleriyle,
Baktýn mý ýþýltýsýna rengini önemsemeden,
Sarýldýn mý sýmsýký býrakmak istemezcesine,
Dokundun mu saçlarýna uzun kýsa demeden,
Ve hissettin mi yumuþaklýðýný ellerinin.
Yoksa üþüdün mü?
Ellerini cebine mi sakladýn,
Sevdiðine sarýlmak yerine.
Bir ýþýk mý istedin mum ýþýðý da olsa,
Peki, düþündün mü hiç,
Yüreðin neden o kadar içerde
KARANLIKTA.
Anlamsýz da olsa bir þarký söyledin mi onunla,
Ya da görmeden dinlemenin,
Sevmenin zevkini tattýn mý?
Fark ettin mi önemsizliðini güzelliðin
Kaybolduðunu gördün mü?
Yoksa korktun mu?
Tüylerin diken diken mi oldu,
Bir ýþýk mý istedin mum ýþýðý da olsa,
Peki, düþündün mü hiç,
Yüreðin neden o kadar içerde
KARANLIKTA.
D.B.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.