aya pusu kuruyor yine sabýkalý bulut hem de yýldýzlarýn gözü önünde bir elinde paslý ok diðerinde gergin yay
tam da gösünden vuruluyor ay ...................... püsküren lavlar gibi yarasý alevlerle kanýyor ................... eðer tanýk olmasaydým bu cinayete sanýrdým ki; gökkubbede ateþler yakan bir mecusi oturuyor
incecik bir rüzgar ýslýk çalarak yýlan taklidi yapýyor gece ýssýz ürperiyorum
öyle dalgýným ki; mevsimleri unutmuþum alt basamaklarda zirve buz cehennemi tipiye dönüþüyor kar ben yapayalnýz üþüyorum
daðlar daðlar ah yufka yürekli daðlar! aðýt yakmýþlar aya ben de yýldýzlarla birikte kapýlýp karanlýðýn matemine aðýtlar söylüyorum
Tanrý çýldýrýyor öfkesinden yýldýrýmlar saçýyor
gece; çýðlýk çýðlýða
deniz çalkalanýyor deniz çýrpýnýyor
sonra; nefesini tutuyor kainat
ay suya düþüyor
............................... seni andýðým zamanlar kýzýl tüllere bürünür mavi deniz ve sigara dumaný bulutlar ben ne zaman sana vurulsam ayý da vururlar
Celal Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
kardanadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.