Olmadýklarýnla dolu Olsa da her yer! Sen sen ol! Sen ol... Olduðun ol.
Damarýndaki kan ol. Ýçindeki can ol. Sevilmeyen yan ol! Ama yine de... Sen sen ol! Olduðun ol.
Kurul öylece gönül sehpana... Doðru olaný irdele kendince. Þaþma doðrularýndan ama; Doðrularýyla yaþayan; Yalnýz bir Sultan ol...
Olduðu gibi olmanýn cezasýna Katlanma pahasýna, Yaþamak sen gibi... Baþkasý olup yanmamak sana... Ve sehpada bir sultan öldürmek, Dokunurken donmamak sana...
Yeryüzüne sýðmayan cüretler, Dünyayý kaplayýp göçürülen suretler gibi.. Cesur olmak maþuka... Ve sarýlýrken çýkmak ayyuka...
Böylece kibarlýðýn, lütfun, sessizliðin Sonsuz bir övgü konusu olacak Yeryüzünün yedi kat püsküllü beyazlýðýnda.. ve Aþk basit bir görev...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Cuma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.