BEKLİYORUM VUSLATI

Onca mevsim aþtým,
Onca kürek çektim ,
Koþtum, parçaladým dizlerimi,
Yoruldum, yine yaþadým,
Ýsyana düþmedim,
Ýsyanýn en ortasýnda direndim...

Topladým ýslak yaðmur damlalarýný,
Belki mevsimsiz gelir diye sevda,
Eteklerimde biriktirdim...

Oyun çaðýmda kurdum düþlerimi,
Gecesi henüz beliren gökyüzünde diledim,
Yýldýzlar beni duymuþtu çünkü,
Bekledim yýldýzýmýn dileðini,
Tüm mevsimlerce,
Tüm günlerce..

Eteklerimden yaðmur damlalarýný savurdum yerlere,
Baharýn dallarý ýslaktý zaten,
Yaðmurun mevsiminde sevda belirecekti,
Hüznün mevsiminde býraktým kürekleri,
Beyaz bir cezveden geliyordu kahve buramý,
Þiir kokuyordu,
türkü savuruyordu saçlarýmý...

Sabýr düþmüþtü kaderime bir kere,
Öyle ertesi sabah sabrý deðil,
Yol yol, mevsim mevsim bekleme sabrý,
Gözlerin yumulduðu ve topraða yakýnlaþtýrýp,
Yeniden dönüþü bekleten sabýr...

Beklemenin mükafat olduðunu öðrendim,
Son nefesin vuslata dönüþünü,
Dualarýn her amin sonunda kabulünü,
Her günün doyumsuz þükrünü...

Bekliyorum þimdilik gri bulutlar altýnda..

Aybüke

Sosyal Medyada Paylaşın: