Düþen yaðmur damlarýna veriyorum son nefesimi, Islatsýn güneþe yakýn kalbini, Islatsýn gözyaþlarým seni baþtan aþaðý, Hisset duyduðum özlemi…
Rüzgar bir hýrsýz gibi alýr gölgemi karanlýktan, Eser ruhumun her gece gittiði yere doðru, Gece bir bekçi gibi tutar nöbetini yine…
Eriyor ellerim,kollarým,gözlerim,dudaklarým tüm vücudum, Ve ruhum ebedi cehennemin ortasýnda…
Sonra buz kesiyor tüm vücudum, Soðuk tüm damarlarýma iþliyor, Ýlk kavgasýný veriyor gözyaþlarým ve çýðlýklarým
Kapý gýcýrtýsý duydum,içim titredi, Sensindir diye umutla baktým, Dünden kalan rüyammýþ meðer gördüðüm…
Susamýþ ruhum,ihtiraslý rüzgara kapýlan ruhunu içiyor… Ziflenmiþ gecede gözlerim sana hapsoluyor, Kýsa bir zamana yayýlmýþ özlemim… Asýrlar geçmiþ gibi sanki
Sosyal Medyada Paylaşın:
binbilinmeyenli denklem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.