insanlar zor durumda kaldýklarýnda sýðýnacak bir liman arar. Bu bazen anne kokusu olur, bazen baba þefkati, bazen dua. Bana sorarsanýz kalp aþktan nasibini almadýkça ne anne kokusunu duyabilir ne baba þefkati yeter ne de dualar içten olabilir. Ýlla ki aþk tek olana aþk. Her nefeste aþk. Yoksa saydýklarým söz kalabaĺýðýndan ibaret olmaktan ileri gidemez.
kokar fesleðenler feslikan mahallesinde, parkýn içinde yalnýz bir çocuk, lacivert þortuyla, kýrmýzý tiþörtüyle. elleri ceplerinde, daha beþinde.
gök gürülder, þimþekler çakar. ve ilk damla alnýnýn tam ortasýna düþer.
elektrikler kesilir, mahalleye karanlýk kaplar. ardýndan bir köpek havlar. çocuk, çocuk hýçkýra hýçkýra aðlar.
yaðar çocuk yaðar birden bir fýrtýna kopar. koþ çocuk koþ, anneciðin sana seslenir.
yaðmur diner, fýrtýna biter. kokusu kaplar fesleðenlerin, her sokaklarýnda mahallenin.
gül çocuk gül, kucaklar seni anneciðinin. gül çocuk gül! koynundasýn anneciðinin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.