Sarıkamış Destanı

Bin dokuz yüz on dörtte yüreklere har düþtü
Mazlumlara karakýþ, zalime bahar düþtü
Moskof’un üzerine yürüdü Enver Paþa
Hain düþmana deðil, teslim oldular kýþa
Karakýþ yürütmedi üçüncü ordumuzu
Derin yaslara boðdu bu cennet yurdumuzu
Analarýn baþýnda birdi, bin oldu aklar
Güneþe sitem etti, kan kýrmýzý þafaklar
Yüreklerde kanayan yaradýr Sarýkamýþ!...
Zifiri bir gecedir, karadýr Sarýkamýþ!...

Enver Paþa buyurdu, girdik çýkmaz bir yola
Þahadet mertebesi nasip olmaz her kula
Soðanlý’yý aþarken kýþ vakti buz kestiler
"Allah" nidalarýyla ölüme söz kestiler
Karlý daðlar þehide oldu ana kucaðý
Sýlada kalanlarýn tütmez oldu ocaðý
Yol vermez yiðitlere; dumanlý, karlý daðlar
Seccadesi ýslanýr, sýlada anne aðlar
Dinmeyen bir sancýdýr, hüzündür Sarýkamýþ!...
Akýllara ziyandýr, hazindir Sarýkamýþ!...

Emretti Enver Paþa, ’gel’ deyince geldiler
Açmamýþ tomurcuktu, hepsi birer güldüler
Ýhtiras ve intikam, kör eyledi beþeri
Kar üstünde çiçekler, hatýrlattý mahþeri
Batýl Hakk’a düþmandý, bu ne yüzsüz bir çaðdý
Gönüller yangýn yeri, göklerden ölüm yaðdý
Moskof’un zalimleri, saðlarý esir etti
Manzara-yý umumî yüreðe tesir etti
Bir hüzün çeþmesidir, kederdir Sarýkamýþ!...
Ýdam sehpalarýndan beterdir Sarýkamýþ!...

Görmedi Enver Paþa, Moskof’a baktý þaþý
Askerimin avazý inletti daðý taþý
Karlý dað duvar oldu, tek kurþun sýkamadýk
Nice yokuþlar aþtýk, düzlüðe çýkamadýk
Hasat vakti gelmeden, erken bozuldu baðlar
Dönmeyen yolculara analar kara baðlar
Kalbimize gömüldü zemheride ölenler
Hasretin ateþinden tutuþtu kardelenler
Ölüme yürüyüþtür, acýdýr Sarýkamýþ!...
Eðilmeyen baþlarýn tacýdýr Sarýkamýþ!...

Menzile yol aldýnýz kýzaklarla, atlarla
Sonsuzluða uçtunuz ipekten kanatlarla
Ýnsan boyu karlarda yalýn ayak gezdiniz
Vatana kurban olan cengâverler sizdiniz
O buzdan heykelini güneþler eritemez
Þehidim bedenini topraklar çürütemez
Millete emanettir evlât-ü ýyâliniz
Hak yolunda ölmekti en büyük hayaliniz
Kýnalý kuzulara mezardýr Sarýkamýþ!...
Hakký ikiye bölen hýzardýr Sarýkamýþ!...

Aþkla çýktýnýz yola, elbiseniz kardandý
Karakýþ ortasýnda yüreðiniz kordandý
Allahüekber Daðý geçit vermedi size
Zifiri karanlýktan varmak zordu gündüze
Alnýnýza yazýlmýþ, silinmez kara yazý
"Allah" diye haykýrdý donarken körpe kuzu
Soðanlý Daðlarý’nda donarak can verdiniz
Tarifsiz cesaretle millete þan veriniz
Ýliklere iþleyen ayazdýr Sarýkamýþ!...
Þehidin ak gömleði, beyazdýr Sarýkamýþ!...

Gür sesin yankýlandý Sarýkamýþ Daðý’ndan
Kelime-i þahadet döküldü dudaðýndan
Bu cennet vatan için göz kýrpmadan öldünüz
Dünyada olmasa da, ahirette güldünüz
Aralýk ortasýnda dondu nice civanlar
Firdevs cennetlerine kondu nice civanlar
Ne zaman sizi ansam kara gözüm nemlenir
Gönül çaydanlýðýnda hatýralar demlenir
Yurdundan ayrýlana kucaktýr Sarýkamýþ!...
Þahadet döþeðidir, sýcaktýr Sarýkamýþ!...

Ak kefen niyetine kuþandýnýz karlarý
Rabbim ötede size yaþatsýn baharlarý
Ölenler þehit oldu, yas tuttu kalan saðý
Orduya mezar oldu Allahüekber Daðý
Buz tutmuþ kayalara koydunuz baþýnýzý
Yemek nasip olmadý bulgurdan aþýnýzý
Gönül kalelerinin burcunda taþ oldunuz
Analarýnýn gözünde saðanak yaþ oldunuz
Ocaklarý kül olmuþ anadýr Sarýkamýþ!...
Körpecik kuzularda kýnadýr Sarýkamýþ!...

Sarýkamýþ Daðý’nda kara gömüldü düþler
Zemheri ayazýnda donup kaldý gülüþler
Ne düþler kurmuþlardý kýsa ömrün yazýnda
Soluklar donayazdý gecenin ayazýnda
Yüreklere gömüldü söylenmemiþ aðýtlar
Âhlarýn ateþinden tutuþtu ak kâðýtlar
Düþmanýn karþýsýnda eðilmedi baþýnýz
Sýlada kalanlara buz tuttu gözyaþýnýz
Güneþin kuytusudur, gecedir Sarýkamýþ!...
Yürekleri yandýran hecedir Sarýkamýþ!...

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: