Seni Sevende
Varmýþsýn yokmuþsun fark etmez gayrý
Ne heyecan kaldý ne heves bende
Yüreðimiz ayrý, yolumuz ayrý
Bir ben emanetim, bir “can” beden de
Ateþi yakan ben, söndüren benim
Yolcuyu yolundan döndüren benim
Ecel’i murada erdiren benim
Emin olacaksýn, sen de gidende
Öyle uzaklardan okuma maval
Kapýnda dilenci deðilim herhal
Ýki kere çaldým.. Ayrýldým derhal
Niye kýrýldýn ki, “bitti” diyende
Yüzsüzlük “ýsrarýn” bendeki adý
Heyecan bitince “kalýr mý tadý”
Sana “hak verecek” bir tane kadý
Var mýdýr dünyada, “söyle” bilende
Mademki sevdanýn, suçlusu(!) benim
Maðduru, mazlumu, güçlüsü benim
Kalemin en sivri uçlusu benim
Ýmzamý atmýþým “ismim” silende
Eksilecekmiþsin! .. Çok’ta “týn” yani
Zaten hep yarýmdýn, “olmadýn” yani
Kayboldum, sen gelip bulmadýn yani
Gerek yok, arama, “aklýn çelende”
Seni yazan, çizen, bütün bilgiyi
Anýlardan sildim, kestim ilgiyi
Mazinin beline vurup silgiyi
Her þeyi bitirdim, “her þey bitende”
Aðlamam, aðlatmam.. “Vardým, yok oldum”
Yazarken, susarken, ben hep “çok” oldum
Bitecekti, bitti… Herhal “þok oldum”
Ben zaten “bitmiþtim” seni sevende
Kadir Albayrak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.