BEN ÖÐRETMENÝM Yanarým, mum gibi eririm, Iþýðým aydýnlatýr karanlýðý. Acý tatlý hatýralarým yatar O dað köylerinde. Kulaðýmda duyulur çobanýn yanýk kaval sesi. En güzel türküyü o söyler özüme. Eskiden kalan plaðýmý dinlerim Oturup, kuþ sesleri arasýnda. Bulurum kendimi, O güzel duygularda. Berrak bir su gibi akar serinletir içimi Sýcaklýðýný hissederim, bir dað çiçeði gibi Severim öðrencilerimi. Bizim daðlar, bizim köyümüzdür oralar…
Ben öðretmenim, Avaz avaz susarým da Unutamam vefayý. Ne kadar olursam olayým uzaklarda, Yüreðim býrakmaz orayý!.. Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.