baþ düþünüründen yasak emen gece görüþemiyoruz sýkça sýkýlan duvardan can renk çýkmaz orasý iyi buradan boþluða akan portreler kýzýl örtüsüne orman uyuttu zaman nehir aslýnda gök yüzü
akan þeylerin ruhunu takip bedensiz konuþmalar geçiyor bazý aramýza unutup uzanan dað var dilini eteklerini toplama sanatý bir aðacýn topraktan ocak ýslýðýna benzeþen ateþ olunuyor eðriliðini uzak dergahlara taþýyan sýrt küçük taþlarýn ruhu titriyor istemsiz mumvari dirilenlerin sayýsýnca fýsýltýlý alev o avuçtan bu avuca
þarkýsýný yenilemeyen dekoltesine derin kaburgalarýný saymak bilinmezi geçen bulutun merdivenler kimindi- kimdi özüne þarapnel topuðu kýrýlan yüksek adým görüþemiyor söz aslýnýn yüzüne gamzesini de omuzlayýp giden çocukluk
0109
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.