kalkýp bir de tutuldum kendi yokluðuma gün yol yolak sana hazýrlanýrken bir de agustos tozlarý anlýk gölgelere teslim karýþýk ormanlarýma saçlarýn dolaþýk bir de..
ölü kuþlar ölü balýklar görüyorum odalarda ayný yolda elele kolkola yürüyoruz uzakta çok uzakta kirli sarý bir nokta adýmlarýmýzý görmüyoruz o zifiri karanlýkta...
Ey kýtlýklarýn yarattýðý iklim Mutluluk hangi vahþi ata teslim Aç boyunlarýný kaldýramayan çocuklar gibi aklým Ermiyor hiçbir yalnýzlýðýna ellerimin Yaðmurlu zamanlarýn ertesine saklý Sandýðým...nasýl sürükleyecek Gökkuþaðýnýn altýna onu ve beni...
Trenler geçiyor aklýmdan Havalar hep gri Kargalar gülüyor buna...
Kaðan Ýþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.