HEY GÖNÜL

Kaç bahar tüketti kaç yaz bitirdi;
Alnýmda bahtýmýn karasý gönül…
Kimseye sormadan neden kanýyor;
Gözümde tütenin yarasý gönül…

Diklendim hayata, hiç þaka deðil;
Kesilen can suyum nafaka deðil;
Gözyaþým hayrýma, sadaka deðil;
Kaybolan yýllarýn kirasý gönül…

Duyulur mu nasýl diye sorduðum;
Beyhude mi alfabeyi yorduðum;
Ellerimde yýllar yýlý gördüðüm;
Çýkmayan ayrýlýk kýnasý gönül…

Býrak sen arzuhal etmeyi býrak;
Bu yýlda umudun topraðý kurak;
Kanadý kýrýlmýþ, göklerden ýrak;
Uçar mý gönlümün sunasý gönül…

Çehreler asýlýr çatýlýr kaþlar;
Yanaktan usulca düþerken yaþlar;
Dört duvar korosu þarkýya baþlar ;
Duyulmaz neþ’emin sedasý gönül…

Kapýna beklenen misafir vurur;
Yapraðýn dökülür çiçeðin kurur;
El ayak çekilir nefesler durur;
Gelince faninin sýrasý gönül…

Ali ALTINLI – 01.01.2017
Saat: 00:30

Sosyal Medyada Paylaşın: