SÜHEYLA...

sabahlarý sensizliðe uyanýyorum süheyla
yüzüm kir pas içinde,
kahvaltýlarýmý eksik yapýyorum,
çayýmý az ýsýtýyor,þekerini fazladan katýyorum,
kendime bile yetmiyorum süheyla,
artýk aynada yüzünü bile görmüyorum,
odam kir pas içinde sen gittiðinden bu yana,
son gecemizden hatýra kalan þarkýyý çaldýrdým bu sabah,
sað olsun kolu komþu az da olsa yüreðimi avutuyor,
adýný mýhladýðýn dudaklarým artýk adýný haykýrmýyor süheyla,
son þiiri mi son türkü mü yazdým kýrýk masamda,
kalemin ýzdýrabýyla dem vurdum kaðýtlara,
anlayacaðýn yürekten yedim son sözlerini,
hani ilk dokunuþun vardý ya yüreðime
yüreðimi sensiz kaldýðým bu kentin en sessiz yerine hapsettim,
kendime bile yetmiyorum süheyla,
seni severken bile onur duyardým kendimle
gidiþinle kendimi sevecek kadar aðýr kaldým süheyla,
þimþek gibi gelip gittin dünyamdan,
sen kurtulursun oysa aþk ateþinden
cehennemi sahiplenmiþ þeytan gibiyim
sevdanýn ateþine düþmüþ yanýyorum süheyla,
bakma öyle gidiþine sessiz kaldýðýma
cehenneme dönmüþ içimin yanýþýyla kývranýyorum süheyla,
þimdi hangi sözcükler seni bana geri getirir bilemem,
kim bilir þimdi neylersin,
hangi masanýn özel konuðu,hangi votkanýn tadýsýn,
belkide yeni hayatýnda ki kahramanýn kollarýnda...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: