Müzmin Acılar Sergisindeki En pahalı Hüzün

( Bakar mýsýnýz? )

Seninle Ayný Ümidi
Hiç
Bölüþemeyeceðiz Deðil mi?

( Nasýl Gidebilirim oraya?)

“gerçekleri biliyorsun söylemi”
sahife sabahýn altýsý
yaralý göçüðü iyi dinle
iþin aslý ben kör bir marangozum

( Þuradan dönün. Bakýn bir aðaç, kovuðu dalýnda...)

Bazen, sanki hep arkamdan kovalýyorlar
Gibi o cümleler; þöyle :
“dur yoksa!”
Bir daha geçer miyim bilmiyorum sýnýrýndan

- Ýyi günler Ýmge perisi. Hakkýnýzda arama emri var.
Ne olur zorluk çýkartmayýn, ne bize, ne ruhumuza.


( Anladým. Gidiyorum. )

Her seçeneðin maðrur bir zaafý var
Korkuyorum anýmsamaya ve anýmsatmaya:
“Hangi ayaðým çukurdaydý…”
Beleþse hadi kutsa
Ýlle de omuzlarýmdan baþla

( Ýþte burasý belki de. Kuruyan, kurumuþ ne varsa, çullanmýþ. )

Sandýðýndan daha çirkin alýn yazým
Okunaksýz ve düþünceli
Filleri ve zürafalarý sevmem de kurtarmýyor bizi
Ya da süratle hoþlansak da bir kelebekten
Yine de imzalayýp postaya verecekler yaþadýklarýmýzý


(Soluklan. Soluklan, elde avuçta kalmýþ bir kaç nefes hakkýyla. )

Bak seni kimlerle tanýþtýracaðým bu gece
Kale : düz gider, düz gider, ham yapar
Piyon : bir bir gider, bir bir ölür, bazen utangaçtýr
Vezir : yaþlanmýþ rastlantýlarla anýlýr
Mat bir mavi : hayvan gibi iç güdülerim var benim
Bir þarap gibi, üzüldükçe yýllanýrým
Hem sana bana mahsen mi yok
Rutubet ve karanlýk / her þey elimizde iken

( Vardýk mý þimdi, Suskunluk fantazyasýna)

Travma geçirmiþ yüklemler – acemi seyyahlar
keþfedemiyor da hiçbir kýtayý. Acemi kuþlar,
kaybediyorlar paçalarýna baðlanan öyküleri.
Duman beceriksiz, postacýlar þaþkýn, teknoloji
sürekli bel altý çalýþýyor.
Son ulak pusuda.
Þöyle diyeceðiz belki de:
Keþke koymasaydý göðsümüze o cümleyi.

( Adres hep aynýdýr; biz farklý yollardan aðlýyoruz. )

- Yýlýn bu zamanlarýnda en iyi yetiþiyor öpücük otu.
- Üþürken omuzlarýmýz ve uykularýmýz.


Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın: