Safiyet

kapýsý açýk býrakýlmýþ rüyadan içeri
uzun süren sessizliðimi býraktým

uykusu kaçmýþ bir masala
ninni olmaktan vazgeçti sözlerim
doluþup bir güvercin aðzýna
göðe resmini çizdim þiirin
çocuklarýn gözüyle baktým biraz
her gün þiddetin dozunu arttýran dünya
yine kendi bildiðini okuyor
ah alan kurþunlar
kirlenen anýlar býrakýyor ardýnda


geçmiþin yüzüne hürmet eden
suyun azizliðindeki manzara
hep ayný
asýrlar boyu akýp gelen
kýrmýzýlarla süslü muharriþ bu sergiyi
sunuyor tüm ümitsizliðiyle

yýlgýn düþüncelerimi yanýma alýp
kaçýrdým aklýmdaki patikadan

solumdan çarpan aþký
yalnýzlýðýn içine gömeli asýrlar oldu
kadim bir ayrýlýkla ördüm
saçlarýma inen yorgun seneleri
yalanlar tarafýndan
muhasara altýna alýnan doðrularýmý
köþe bucak kaçýrdým cümlenin þerrinden
buhranlaþan duygularýn egemenliðinde
kitaplar dolusu sözcük eskittim
nefesimin buðusunda eriterek

piyano tuþlarýnýn hassasiyeti kadar zarifti
kalbimdeki sevginin haysiyet dokularý

allah”a dokunan alnýmýn
atlasýna yuva yapan kýrlangýç sürüsüne
hudutsuz ülke oluyorum ahir vakitte
ölümü güzel sevenlerin safýnda
bir kýyamlýk yer edindim kendime



Suveyda Ay




Sosyal Medyada Paylaşın: