Sen Uzaksýn hedeflere Hayatýnda bir kurgu yok Habersiz geliyor Ýzinsiz çýkýyorsun Girdiðin heryerde Bir adýn Bir de izin kalýyor
Konuþulur, Dinlersin. Konuþsan, Ne demelisin? Bilemezsin.
Herkes gibi sende Ölüme yaslanarak Yaþarsýn bir uykuyu Herkes bir rüyada yaþar Sen rüyanýn üstünü örtersin
Hayat bu Çözümsüzlük mü Baðýmsýzlýk mý Bir hýrs perdesinde yarýþmak Gözler baðlý eller tutsak... Haydi! Haydi yen þu hayatý Yapabilirsin inan buna Duygulara aldýrma Onlar senin için Senin zafere ulaþman içindir Yenmek için öldür herkesi Sonunda senin olacak ölümsüzlük Kurtulacaksýn baðlarýndan Baðýmsýz olacaksýn Sonra baðýmsýzlýðýn ortasýnda Çözüm arayacaksýn çözümsüzlüðe...
Anlatýlýr, Anlarsýn. Anlatsan, Ne anlatmalýsýn?
Sen Nedensizce gelirsin hatýrýma Belirirsin hafýzamda Öyle uzaktan seyredercesine Yersiz ve zamansýzca yoklarsýn Huzurla keder arasý bir yol izlerken Koparýrsýn hayat damarlarýný Hayatsýzca yaþamayý anlatýrsýn Gözün görmez Elin uzanamazken hiçbir þeye Herþeyin içinde biraz var gibisindir Belki de yaþamak Seni hatýrlamanýn tek sebebidir
Sen Anlatamadýklarýmýn Ortak dilisin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mandosi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.