ZAMANSIZLIK SENDROMU
Bir zamansýzlýk sendromu var beynimde,
Günler kum gibi akarken ellerimden. .
Perþembeden pazara yýllar geçti sanki.
Yýllar önceydi üzüldüðüm ve sevindiðim anlar..
Zamansýzlýðýn esaretinde,
Bir garip döngü içinde sallanýyorum.
Saymýyorum günleri, yýllarý,
Bizi býrakýp giden bir tek oymuþ gibi.
Bakmýyorum takvime..
Neydi bu yýlýn adý?
Hecesi var mýydý,
Var mýydý gecesi, gündüzü
Var mýydý sazý, sözü, üzüntüsü...
Bir zamansýzlýk sendromu var beynimde...
Kimin soðuk elleri bu,
Soðuðun dövdüðü yüzümde..
Kimin yüreðini ýsýtacak ki,
Cýlýz bir mumun ýþýðý.
Bir yalnýzlýk var yine bu gün de göklerde,
Ne ayazý var ne güneþi.
Bir ses esiyor, gecelerde allý pullu,
Yýldýzlarý dökülüyor sanki...
Bir sessizlik var, kulaklarýmý saðýr edercesine,
Yoksunluðun pençesinden, kurtulmaya çalýþan,
Kuyularda da kalýnmýyor artýk,
Yaralýlar mesken tutmuþ,
Çilehane niyetine...
Ve yaðmurlarda ýslatmýyor,
Soðuklar da dondurmuyor...
Zaman geçmeye yemin ediyor nihayetinde,
Sadece silinmiþ anýlar kalýyor,
Hayal hanemizde....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.