YARIM

Gözlerin,
Büyülü bakýþlarý tedirgin.


Günün mutluluðuna engel;
Dünün ufkuna varmadan,
Sararan yapraklar gibi,
Kayýp zamanlar içine,
Düþüp kaybolan ümitler.


Bir küçük tebessüm belki;
Kalbin içine sevgiyi sýzdýran.


Belki de;
Tutulan ellerin sýcaklýðý,
Üþüyen yürekleri ýsýtan.


Bir küçük ümit ýþýðý,
Görebilmek içindir,belki de;
Bekleyiþteki,
Mayalanmýþ olgunluðun büyüsü.


Bu güne düþen umutlar;
Belki dilin söylediði sözlerden,
Belki de;
Kalbe sýzan sevginin süzüntüsü.


Bilirim,
Yoktur,iki ucunu bir eden.
Hep yarým kalýr sevdalar,
Kavuþmalar,
Aþklar ve hayatlar !


Her gün;
Yeniler kendini,
Bir biri peþi sýra akþamlar.
Yeter mi, yarým kalam her þeye,
Sonu belirsiz,
Gelecek zamanlar ?



Tuðal KÖSEMEN
23.Aralýk.2017

Sosyal Medyada Paylaşın: