duy sesimi azize’m sen bu kentten gideli acýlar biriktiriyorum en kederlisinden tükenirken yalnýzlýk deryasýnda bu ömür içinden geçiyorum matemli ürkmelerin bölünüyor yeniden bin kere iliklediðim yüreðim çat diye çatlýyor orta yerinden uyanmak istemediðim ýslak rüyalardan hayatýma bir sen, renk verirsin ben her gece sensizliðine aðlarken varsýn karanlýk kalsýn dünyam gecemi gündüze çeviren sen yoksan gözlerin deðmeðince gözlerime ve sen bu þehrin küllerini savururken þiirsel aðlamalarý býrakýrken sokaðýma bu sessizliðin çýðlýðýndan kaçýþýyorken gölgeler hangi göðe baktýysam karanlýðýný býraktý hangi sahraya yürüdüysem serap oldu ve hangi kýþa ýsýndýysam ayazýnda dondurdu özleyiþlerimi sitem sanma iç çekiþlerimi söz geçiremiyorum asi duygularýma gidiþin saplanýyor sol yanýma bir hançer bir kurþun bir veda en çok da giderken býraktýðýn son bakýþýn ................kanattý yüreðimi...
22 Aralýk 2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.