Esmer bir yalnýzlýðý alnýndan öpüyor gece. Ellerim eskisi gibi deðil. Eðik cümleler kullanýyorum Þiirler eksik. Anlatamadýðým þeyler oluyor bazen, adýný anmak istemediðim yaralarým. Susmak hasta bir kadýn yapýyor beni. Çekilmez oluyorum. Çoðunlukla yaðmuru izlerken buluyorum kendimi, O’da uzaktan. Dokunamýyorum iþte kýrýlýr bir þeyler içim’de biliyorum. Hem ben, öyle zannettiðin gibi ulu orta seviþmiyorum yokluðunla. Bir örtü çekiyor kirpiklerim göz yaþlarýma, Ne varsa içimde kalýyor acýsý.
Hem gidiþin, Hem ihanetin, Bir günah gibi asýlýyor benim boynuma.
Ölüm bir avuç þimdi...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.