Musalla taþýnýn önünde Tunç bakýþlý bir çocuk aðlýyordu! Ve Bölük bölük geçen melekler Selamlýyordu þehidini!
Öðlen güneþinin kavurucu sýcaðýnda, Kiminin elleri duada yalvarýyordu. Kimi aðýt yakýyordu. Kimisi de belli ediyordu öfkelerini!
En son bir er geldi. Diz çöktü tabutun önünde! Titreyen dudaklarý kýpkýrmýzýydý. Sarýldý þehidin anasýna, Gerilmiþ bir yay gibiydi elleri!
Bir seda yükseldi, Ana yüreðinden. Öyle içten öyle yanýktý ki sesi, Yeri göðü titretti!
Güneþ; çocuðun alnýnda biriken Ter zerreciklerine vurunca , Kattý kendi ateþine, Söndürdü Çocuðun yüreðindeki ateþi!..
O günün sabahýnda, Ufukta ýþýklar umutlar saçýyordu. Çocuðun baþýný okþadý! Küçücük bir pýnar akýyordu gözlerinden. Eðildi içti suyundan bir yudum. Öyle tatlýydý ki Serinletti güneþi!..
Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.