Ten þevk ile mutedil menzilde yol alýrken; Can içeri cananýn hayaliyle yaþarým. Âþýklar dergâhýnda boynu bükük kalýrken; Hiçten gelen sevincin neþesiyle taþarým. Cevherimle insaným, yolcu gibi yaþarým.
Hayatýma kitaptan özlü cümleler düþer, Halimi edvarýmý anlatsýn þaþkýn beþer, Nurun elmas ucuyla mümin hazine deþer, Buhurdan gibi tüter sol yanýmla yaþarým. Cevherimle insaným, yolcu gibi yaþarým.
Dirayet köprüsünün tahtalarý düþerken; Yelkenleri yýrtýlan denizci paniklerken; Âþýk meþk kývamýnda ciðerleri yanarken. Alným açýk baþým dik özgünlüktür baþarým, Cevherimle insaným, yolcu gibi yaþarým.
Bulutlar saðýlmazsa toprak tava gelemez, Zulmün kýskacýndaki mazlumlar hiç gülemez, Merhamet deryasýný yoksun olan bilemez. Dünyada ukbasýný yakanlara þaþarým, Cevherimle insaným, yolcu gibi yaþarým.
Cenneti cehennemi insan ruhunda taþýr, Hakikat zannederek þerri zihninde taþýr, Heyula gündemini yorgun hayata taþýr, Nurani caddelerde yorulmadan koþarým. Cevherimle insaným, yolcu gibi yaþarým.
Mehmet Demirel 20.12.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.