Kimsesizler Sesiz Aðlar Isýz bir köþeye oturmuþ Bir çocuk aðlýyor. Gözlerinde umutsuz bakýþlarý. Yanaklarýný ýslatmýþ akan yaþlarý. Toparlak çehresi ile masum duruþu. Manalý bakýþlarýnda kimsesizlik duygusu. Kim geçiyorsa yanýnda kapatýyor yüzünü. Bir umutsuzluktur kaplamýþ gözünü. Önce uzun uzun bir noktaya bakýyor. Sonra ufuklara dönerek, Gözleri sonsuzluða akýyor. Ýþte bir çoðunda, Bir tanesi daha. Yalnýzlýða terkedilip, Atýlmýþ sokaða. Bu içimi kemiren, Ateþimi körükleyen. Kaçýncý olay Sonu düþünülmeden Yapýlan iþler. Nekadar kolay. Ali Koçak Mayýs 1974 Zeytinburnu /Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyidoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.