Ey Efendimiz!

Hazreti Seyyidina Muhammedinil Mustafa...(s.a.v)
Adýnýn denildiði her harf nura bürünüyor...

...

Ýsminin her anýlýþýnda, kalbim sýzlýyor efendim...
Gözlerimden yaþlar dökülüyor...
Adýný andýðým her an,
Yüreðimi huzur kaplýyor...

...

Ey Allah’ýn Rasulü, anam babam sana feda olsun. Seni çok özlüyorum...
Yüreðimin sensiz tarafýnda,
Adýn dilime her dolaþýnda,
Caným yanýyor...
Sensiz olan bu dünya ya yüreðim artýk dayanmýyor...
Son Peygamberin ümmetleriyiz ama
Bu yüzle nasýl varabiliriz ki ravzana...

...

Seni belki hiç görmedik, ama gönlümüze yerleþtirdik,
anlamak yetmez ki, sadece sevmeyi denedik...

Ve bu kalp layýkýyla sevmeyi beceremese de,
çok sevmeye çabaladýk...

Belki senin aþkýna daha doyamadýk...
Senin sevgini tatma þerefine daha eremedik...
Her zorluða raðmen önce ümmetim demekten vazgeçmedin,
Ýnan Allah’ýn Rasulü seni çok özledik...

...

Dillerden Yüce Rabbimin kelamý düþmüyor...
Devirde müslümaným diyen geçiniyor...
Yetiþ Ey Allah’ýn Rasulü,
Emanet ettiðin dinin cahiller yüzünden elden gidiyor...

...

Gönül ateþim feryat figan ediyor,
Geceler boyu gözlerime hiç uyku girmiyor...
Doðu Türkistan da ki çocuk, zavallý kardeþim,
Ellerini göðe doðru kaldýrýyor...
Yetiþ son ümmedin Muhammedi diyor...

Binlerce selam ve salat üzerine olsun!
Seni çok özledik...
Çok...
Sosyal Medyada Paylaşın: