KADIN VE ADAM

-Kendimi sana ait göremedim adamým!
Ten tadýný aþmamýþ, dokunsal duygularýn.
-Ben seni hiç görmeden, sevmedim mi kadýným?
Söyle nedir ki benden, ruhani kaygýlarýn?

-Aþk olmadan dokunmak, ten okumak mý sence?
Yoksa yüreðe sýzýp, ruh dokumak mý önce?
Yýlký taylar gem tutmaz, asi mavi ki onca,
Zaman ver evcilleþsin, aclýk mý doygularýn?

-Yaprak yaprak düþerken, ömrümden sevda aný,
Ben seni aþkla sevdim, ruhi sevdayý taný.
Yüzüm ayak altýna, niye bilmezsin beni?
Her meþkin sofrasýnda, dürülü yaygýlarýn.

-Sevdanýn aþk yayýnda, hep gergindir her kadýn,
Hedefte ürkek durur, aþk bir bela der kadýn.
Sevgiye müptela da; her bedene zor kadýn,
Aþkýn aþ çýkýnýnda, diþ kesmez yeygilerin.

Ruhu Nuh tufanýnda, asi bir suydu kadýn,
Bir sevdanýn altýný, bilmeden oydu kadýn.
Acý tecrübesiyle, mesafe koydu kadýn,
Belki de en adili, bu idi saygýlarýn

-Bir çift kýrýk kanatla, ardýndan koþtu adam,
Sevdanýn kaf daðýnda, bir yardan düþtü adam,
Düþleri paramparça, yaralý kuþtu adam,
Arþa çýktý sevdasý, bitti mi kaygýlarýn?

Kul Figani ( Erdem GÜMÜÞ)
14.12.2017 ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: