VEYSEL VAKTİ
Dostum dedi ki, onca þiir yazdýn, hep bekledim Veysel’e de bir þiir yazarsýn diye, yazmadýn, bir þiir borcun var...Eh borçsa ödenmeli dedim ve bu dörtlükle girdim, bakalým neler göreceðiz...
O kara topraktý, hem yeþil yaprak
Karanlýk gecede bir gül busesi
Bu dünyadan gelip, geçti yakarak
Bir ney iniltisi, bir pýnar sesi
Aþkýn aþakasý, sevdanýn piri
Sarýp sarmaladý bütün dallarý
Ölünce de insan kalýrmýþ diri
Topraðýn üstüne taþýp kollarý
Hakka veli idi, Ali’ye deli
Gönül gözlüðünden bakýp zamana
Bozkýrda çatlayan bir Selman gülü
Aldýrmadan açtý, sise, dumana
Çorak topraklarýn, çarýklý devi
Gönül daðlarýný gezdi bir ömür
Önü uçurumdu, sevdasý sevi
Her kazmada elmas kesilen kömür
Bana sormayýn da topraða sorun
Kaç yaralý yar almýþtý koynuna
Bastýðýnýz yerde düþünün, durun
Birde bakýn þu daðlarýn boynuna
Nasýl çekilirmiþ bir devin yükü
Kara yerde, kara sevda nasýlmýþ
Hem bir içli türkü, bitmeyen öykü
Her kulaða küpe olup asýlmýþ
Toklar ne anlarmýþ açýn halinden
Yoksulluða yar olmamýþsa bir can
Veysel baþým döndü kýzýl gülünden
Bütün budaklarým kýpkýrmýzý kan
Vefasýz Esma’nýn vefalý yari
Hasým mýydý, hýsým mýydý bilmedi
Yol azýðýn olsun bir avuç darý
Deyip, o gün, bu gün daha gülmedi
Yollar yokluðunla daha inceldi
Dertler kale oldu karanlýklarda
Geçtiðimiz her yer bir Çamlýbel’di
Köroðlu da olsa kalýrdý darda
Sazýný kurarken beyaz barýþa
Gerdi bam telini sonuna kadar
Erenlerle girip uzun yarýþa
Göðü uçmak yaptý, topraðý kader
Kurbaný olurken derin bir ahýn
Gömüp göz yaþýný karanlýklara
Çýkýp yücelere dönüp semahýn
ÞÝmdi rüzgarlarla saçýný tara
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.