Ve O Gün

Noktanýn baðlaçlarý öldürdüðü/ o gün
Ayak izlerimiz ayaklarýmýzý kaybedecek yollarda
Vurmak için duvar arayacak baþlarýmýz
Anka inecek Kaf Daðý’ndan
Ve gök kubbe yarýlacak
O þaþkýn býldýrcýnýn aðýrlýðýndan.
Cesetlerimiz
Yapayalnýz kalacak…

Ýþte o gün
Kalelerimizin bir bir düþtüðü
Elimizdeki son ilmeðin
Son ucunun da kaçtýðý/ o gün
Kelimeler nazlanacak kâðýda dökülmek için
Veryansýn edecek kalem gelmiþimize geçmiþimize
Þiir mühletini dolduracak…

Ve o gün
Akrep yelkovandan
Takvimler duvardan kaçacak
Üstümüze çökecek beklediðimiz duraklar
Yollar, yarý yolda kalacak…
Kendi ellerimiz/o gün
Kendi mezar taþýmýzý yontacak…

Þubatýn on birine and olsun ki
Ýsrafil “sûr ”unu alnýndan öpecek/ o gün
Bir patiskanýn en temiz kenarýna yazýp
Son söyleyemediklerini
Tuhaf bir derviþ ölecek/sessiz sedasýz
Ne sen, ne de bir baþkasý duyacak
Ve kýyamet
O gün kopacak…

Ýrfan ÖZCAN
Sosyal Medyada Paylaşın: