Bu þiirlerin gerçek hikayesi Arke Adasý Romanýmdadýr. Soner ÇAÐATAY
Aradan beþ gün geçti hüzünlü akþamlarla
Baþ etmeye çalýþtý, herkes çöken gamlarla
Sabah oldu velakin, uykudaydý Cemil bey,
Kediler, canlý cansýz, evdeki bütün her þey
Yorganýn tam altýna, baþýný soktu Maviþ.
Yaþlý adam uyandý: »Hayrola þeker ne iþ.«
»Öyle bakma hiç bana, uyuyacaðým þimdi.«
Bu defa güzel yavru, baþ parmaðýný emdi.
Cemil bey itti onu: »Acýktýn, annene git!«
Sonra saate baktý: »Dokuzmuþ hâlâ vakit.«
Maviþ koþup altýna, girdi kalýn yorganýn.
»Hým, anlaþýldý oyun istiyor senin canýn.«
»Halit’e geç kalýrýz böyle giderse minnak.«
»Bu gün önemli bir gün, bandajý açýlacak.«
»Býrak lan, yýrtacaksýn yamalý pijamayý.«
»Isýr sen ýsýr sabah, alýrsýn sen mamayý.«
Hemen kalktý yataktan gözleri pencerede
Bir þey aradý: »Sarý! Sol terliðim nerede?«
»Gece sen oynuyordun çabuk bul getir onu.«
»Daha duruyor!« dedi, giyerken pantolonu.
Çoraplara uzandý…Bir baktý, terlik yerde
Pencerenin altýnda; üstüne düþmüþ perde
Ayaðýna geçirdi, yorganýný katladý
Kediler bir oraya bir buraya atladý
Odadan çýkarlarken, açýk kaldý pencere
Temiz bahar havasý girsin diye her yere
Kedilerin mamasý zaten dünden hazýrdý
Maviþ yerden diliyle,,boþ tabaðý kazýrdý
Yýkamadan býraktý tabaklarý tezgaha.
Ocaðý, lambalarý kontrol etti bir daha
Ω
Hiç vakit kaybetmeden kapýdan çýktý beþi
Cemil bey kucaðýna, aldý koþan Maviþ’i
Okþadý tüylerini yürürken dar sokakta
Yolcular da onlara, bakýyordu durakta
Dönüp saðýna baktý…Konfeksiyon dükkaný
Yollardan kalkan tozlar kirletmiþ camekâný
Mankenin üzerinde, siyah takým elbise
Mavi gömlek uymuþtu kravattaki süse
Yaþlý adam yöneldi Karanfil sokaðýna
Bir yandan iniyordu terler tâ þakaðýna
Sað elinde Maviþ’i, diðerinde mendili
Sýrýlsýklam olmuþtu saçlarýnýn her teli
Kuruladý baþýný, ense köküne kadar
Kol saatine baktý…On bire on iki var
Kestirmeden önüne çýktý veterinerin
Karýsý konuþarak çýkýyordu Þener’in
»Geleceðim.« diyerek, uðurluyordu Halit
»Buzaðýna bakarým, yarýn bulursam vakit.«
»Hemi aþýsýný da yaparým, Gülsüm teyze.«
»Hay Allah razý olsun; unutma; uðra bize.«
»Doðuma gelmeseydin yaþamazdý buzaðý.«
»Dýþarý zor çýkardý, hem baþý hem ayaðý.«
»Estaðfirullah teyzem, Allah istedi ki var.«
»Yaþamasý içinmiþ, verdiði en son karar.«
Cemil bey yanlarýna gelip »Merhaba!« dedi
Gülsüm hanýmdan biraz çekindi küçük kedi
Baþýný soktu hemen koynuna Cemil beyin
Kadýn dedi ki: »Ýsmi nedir bu þirin þeyin.«
»Maviþ, yerdekilerse Simya, Benekli, Sarý.«
»Dördü bu Cemil beyin dünyadaki tek varý.«
»Benim de var bir tane, adý Kartopu beyim.«
»O yegane sýrdaþým, arkadaþým, her þeyim.«
»Huzur veriyor bana, dokunduðumda ona.«
»Nankörlük deðil sevgi aþýlanmýþ hayvana.«
»Ruhu, özü sevgiyse huzur verir her insan.«
»Daha iyi görürsün, bunu gözlere baksan.«
Ω
Halit elini soktu önlüðünün cebine
Lafa girdi yakýþýr, þekilde edebine
»Hayvanlarýn fýtratý, bozulmamýþtýr zira.«
»Asla bilmezler yalan, kibir, israf, iftira.«
»Biz kendi vasfýmýzla bakarýz hayvanlara.«
»Korkak deriz birine, benzetip tavþanlara.«
»Þöyle demek gerekir, korkuyor insan gibi.«
»Yazýk hayvanýn ödü, patlýyor Osman gibi.«
»Ýnsan da týrsar, korku, has deðildir tavþana.«
»Yaradan vermiþ onu Ramazan’a, Rahþan’a.«
»Yalakalýk kendinde yokmuþ gibi davranýr.«
»Velakin makam için en çok insan kývranýr.«
Cemil hoca: »Dilenir, el etek öper hatta.«
»Ýnsan kadar riyakar, biri yok kâinatta.«
»Allah’ýn ihsanýna var mý hamd u senasý.«
»Ahvalde görülmeli, teþekkürün manasý.«
Gülsüm haným okþadý yanaðýný minnakýn.
»Ne olur Cemil hocam bunlara iyi bakýn.«
»Þu hayvanlar olacak mahþerde tek þahidin.«
»Sevgidir derdim bana biri sorsa: Nedir din?«
»Ýnþallah Gülsüm haným...Bakacaðým çok iyi«
»Rabbim bana gönderdi, bu dört güzel kediyi.«
»Tesadüf diye bir þey yoktur hayatta, yoktur.«
»Kamýþ, kimine neydir, kimine hasýr, oktur.«
»Her hadisede anlam, nice hikmetler vardýr.«
»Koþmak isteyen için bu en güzel kulvardýr.«
Halit sohbeti böldü: »Ýçeri girelim mi?«
Sonra cebinden tekrar aldý mavi kalemi
»Simya’nýn bandajýný açýp bakayým hele«
»Ýnþallah gereksizdir yeni bir müdahale.«
Cemil bey, dua eder gibi »Ýnþallah!« dedi
»Ýçimden bir ses der ki; þifa bulacak kedi.«
»Ýçim acýdý garibe.« dedi kadýn þefkatle
Çömeldi ve bandaja, göze baktý dikkatle.
Hem sevdi hem okþadý, tüylerini Simya’nýn.
Ayaða kalktý: »Bin türlü hali vardýr dünyanýn.«
»Geçmiþ olsun efendim. Rabbim açsýn gözünü.«
»Hoþça kalýn« diyerek noktaladý sözünü.
S / ÂYE 10 ARALIK 2017 / ESKÝÞEHÝR