Tükenmiþ mi bu þehirin kokusu.
Bülbül güle küsmüþ, kime ne diyim.
Bezmiþ gibi bakar, gelmiþ uykusu.
Ördek göle küsmüþ, kime ne diyim.
Niye sular akmaz, coþup çaðlamaz.
Uðrun uðrun bakmaz, gönül baðlamaz.
Sanki derde düþmüþ, sesli aðlamaz.
Yaðmur sele küsmüþ, kime ne diyim.
Yeþilin yerini kara tutar mý
Hiç kuþluk vaktinde horoz öter mi
Ekmeyince tohum, fidan biter mi
Aðaç dala küsmüþ, kime ne diyim.
Tepeler yürümüþ, düzlüðe binmiþ.
Çimenli yollara binalar konmuþ.
Kovanlar kristal þekere dönmüþ.
Arý bala küsmüþ, kime ne diyim.
Yiten aklýmýzýn neyse ilacý.
Mülteciye dönmüþ, sürgünde ucu.
Sýlayý düþünmek, acý mý acý.
Gurbet yola küsmüþ, kime ne diyim.
Ceryana çarpýlan gönül göðünün.
Muhabbetsiz yenen iki öðünün.
Ne tadý kaldý, ne tuzu; düðünün
Sözler dile küsmüþ, kime ne diyim.
Anýlar titrerdi söz görülünce.
Sevgi þahlanýrdý öz görülünce.
Birisi’ ne yoktan gaz verilince.
Seher yele küsmüþ, kime ne diyim.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.