Ümit Göksun’a Çehrende doðardý güne güneþ, Sen gülümsediðin vakit. Okul pansiyonunun o soðuk odalarýnda. Þifayý kapmýþlara bir çorba sýcaklýðýydý. Aðzýndan dökülen her cümle.
Nöbetçi öðretmenler bile, Ayaz çökmüþ gece yarýlarýnda seni dinlerdi. Baþka gezegenleri anlatýr gibi konuþurdun. Bir gemi yolculuða hazýr beklerdi. Anlattýðýn her hikaye kýtalar ötesinde. Ruhumuzu okþardý bilgeliðin. Ay en güzel senin çehrende dururdu.
Acý bir yaz mevsimi arkadaþlarla gidilen gezi. Nasýl dönüþtü acý habere. Ve aradan geçen beþ yýl sanki koca mazi. Seni bizden alan Mudanya denizi. Hep anlatýlan korku hikayeleri misali. Çocuklar bir daha cesaret edip gidemedi oraya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.