ben diyorum dilime takýlýp tökezliyor kelimeler baþ aþaðý düþüyor boðazýma.
haklý olmanýn getirisi yok keþkeler boynu bükük kalmýþ bir köþede uzunca bir aradan sonra ilk kez kalbim normalin üstünde atmýþken dur diyememek zamana sonsuz bir uçurumun tepesinden hayata bakmak gibi ayaðýmýn kayma korkusu gururuma iþlemiþ.
çamaþýr ipine baðlý duygularým rüzgar estikçe ferahlýyot kuruyor ýslaklýðý yaðmur yaðmadan önceki sýkýntý her yaným boðuluyor gibi nefesimi býrakýyorum seni býraktýðým gibi.
gidip gelmeler arasýnda ki mesafeyi özledim desem çoðu seven yüreðe saçma gelecek biliyorum biliyorum da kendime engel olamýyorum küsünce sesiz kalmak her an telefonun çalacaðý ümidiyle saçma bir gülüþe hibe edilen dudaklar bekleyiþin o mahmur süzülüþü gözlerden her mesaja o mu diye koþuþan eller katil eder insaný ama mahkumiyeti bile güzel anlayana.
þimdi tükenen umutlarýn sýzlanmasý kalmýþ yüreðimin baþ ucunda yanýk kokusu burnumun direðini kýrar bir kez görebilmek için sözlerini bakýþlarýmý gönderdim sana aç pencereni son kez ýslansýn gözlerim.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.