soðuk bir yalnýzlýk sarmýþ her yanýmý hüzün çýplak ayaklarýyla cirit atýyor yüreðimde üþümem normal de þu titreyen ellerim.
yürü diyorum geçmiþin kulaðýna usulca geleceðin pembe hayali iþkillenmesin senden saklan hatta bir köþeye öl orada öldüðünü ben bile bilmeyeyim helva kavurduk da ne oldu gidenin ardýndan amaç aðýz tatlansýn.
Yaþar amca balkondan sarkýyor yine hep bu saatte düþürür gözlerini sokaða kusursuz aðzýyla milletin kusurunu arar gir içeri be adam diyorum içimden bak kapýlarý kapandý sokaðýn köpeklere de yazýk sessizliði yemek onlara lazým biz zaten gürültünün dibine vurmuþuz.
üstümde pijamalar pasaklý halimi gizliyorum aynalardan daðýnýk yataðýmdan sarkan ayaklarýmý üþengeç bir terliðe sokuþturup nefes nefese fýrlýyorum son nefesini verir gibi inleyen odamdan kulaklarým da ’bu da geçer’ diyen eski bir þarkýnýn kýrýntýsý aðzýmda ayrýlýðýn mide bulandýrýcý öðürmesi anne diyorum taþ duvarlara yaslanýp sobaya odun at kýzýn yine yalnýzlýða soyundu.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.