Leylâm

Leylâm

Leylam! Neden gittin, alýp baþýný?
Bilmem neyim kaldý kederden baþka!
Sensizlik pir etti, gençlik yaþýný,
Buna ne denir ki, kaderden baþka.

Ben tanrý mýyým ki? Yanlýz yaþarým,
Altý üstü etten bir cefakârým.
Sensin o eksiyim, sensin ki yarým,
Bana ne düþtü ki, efkârdan baþka?

O güzelliðinle yoktu bir dengin,
’Beni sev’ dedikce, hep de gülerdin.
Yetmedi mi bana bunca ettiðin,
Sana kim yakýþýr hünkârdan baþka?

Sanki, sen de sevdin; gözlerden belli,
Yanlýþ mý anladým, bilmem ki deli!
Bana mý salladýn o yarým eli?
Nerden bileceðim, mahþerden baþka?

Gönlümün kývrýmý hâyâl peþinde;
Artýk çok yoruldu, yetmiþ yaþýnda.
Leylâm! Kâlp vazgeçmez, hâlâ düþünde,
Aþýk ne bilir ki, inkârdan baþka?

Yusufoðlu daha çok þey istersin,
Bilmez misin? Dünden daha betersin.
Leylâ bir görünse neler edersin?
Yediðin nedir ki hançerden baþka?

08.12.2017

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: