Gidecek kimseler bile varamamýþ özlemlerine, Ferine gurbet çökmüþ buðulu gözlerde...
Kim bilir kaç aðaç ýslanacak çið damlalarýyla, Ya da kaç duvar sýrtýný dönecek öksüz çocuða, Memleketim buðulu bakýyor ýssýz sokaklara, Özlenen gözler yine mi dalacak mevsim bahara...
Kentin aydýnlýðý bile görünmez oldu, Yitik umutlar misali düþ/ten yok oldu, Mavi kabullenir elbet ayazýn kýzgýn odunu Geçen mevsimler de haklý ve zaten yorgundu...
Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aybüke KUMTEPE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.