ITIR KOKULUM

Sevdasýna tutsak,olduðum kadýn,
Beyaz zambak kokan,nefesli yarim,
Ruhumda sevdamýn,týlsýmý adýn,
Hep "seviyor"çýkan papatyam benim.



Dalmýþken gözlerim,seni anarým,
Sensiz her nefeste,tutulur dilim,
Ateþten çiçek’sin senle yanarým,
Ýçimde hasret’sin,can sevdam benim.



Dudaklarýnda aþk,ateþi yanar,
Beni benden alýr,siyah gözlerin.
Ruhuma sevdanýn büyüsü dolar,
Hisli gecelerde,sýr rüyam benim.



Nefesi kesilir,þey’da bülbülün,
Þakýyýnca sedan,çýkýnca sesin.
Parlar menekþenin,rengi sümbülün.
Vazom’da çiçek’sin,bir tutam benim.



Baþýmda eserken,sevdanýn yeli,
Güneþten çatlayan,topraklar gibi,
Yaðmur hasretiyle,beklerim seni,
Sen toprak kokulum,aþk deva’m benim.



Gülünce yüzünde,güller açaným,
Bahar çiçekleri,kokar hep ten’in,
Ruhuma süzülüp,ateþ saçaným,
Sen ýtýr kokulum,son sevdam benim.



Tuðal KÖSEMEN
07.Aralýk.2017




Sosyal Medyada Paylaşın: