susarsýn,
kaþýk sesi gelmez bardaktan
sepyadýr artýk
tüm manzaralar
önce gülüþ düþer yüzlerden
sonra
o gülüþe olan sebepler
hüznün gölgesi uzar
kalanýn bakýþlarýndaki uçsuzlukta
öpücüktür soðuyan
dudak kenarýnda
kendi baþýna buyruk olmaktan mutluluk duymaz kelimeler
her cümlenin kafesi açýk olsa da
kanat çýrpmýyor
yükünü terk edememiþ özne
ah vefa
ipotek konmuþ bir vicdanýn
yarasýnda
sýðmaz kabuðunun altýna
þimdi herkes kurtarýcý rolünde
inansýn diye
güvensin diye
sevsin diyedir her bakýþ
her söz iþçisi
saklar aslýnda
kurtarýlmak istendiðini
sen,
bana benziyorsun bir-az
kaldýr yüzünü
aç avuçlarýný
korkma
iç sesinin yankýsýný duyduðunda
ama ne olur
renk ver
þu solgun manzaraya..