küçüğüm

bak küçüðüm,
bana aþký anlatma



ben ki,
þiirler yazarak aþka koþmayý
aþklar yaþayarak hayata durmayý
ve hayatý tanýyarak ta ölmeyi kýsa yoldan öðrendim

ben genç olmanýn ne olduðunu bilirim
ama sen yaþlý olmanýn ne olduðunu bilmezsin


.
…
.


toprak,
tavýnda demlenmiþ esmer ecel
göðsüm ki,
kýblesinde hep sola çekim




yaþamak dedikleri,
perdesinde transparan oyun
esaretin varsa sökülecek zincirlerinden baþla sevmeye
ya da tek hecelik bir nefeste öldür kendini




unutma,
mavi dediðin karaya oturmuþ martý sessizliðidir
geceye yýldýz dokumaya da benzemez þarkýlar
dokumadan önce yüreðe dokunmak lazým
“sevmeden de ölünmüyor” dediðime de aldýrma
ölmeden de sevilir sevmenin masalýmsý kitaplarýnda




bak küçüðüm,
aþkýn rengi, baharý olmaz… olmaz da
bu mevsimlerde gülmek hep aðlamanýn sessizliðidir
bu topraklarda sevmenin ölümün arefesi olduðu gibi




gün gelecek,
yaðmuru özleyeceksin kuraklýðýnda
gün gelecek,
gecenin bir yarýsý ýslak bakýþlý hüzünler çalacak kapýný
büyürken, büyüttüðün duvarlarýnýn altýnda küçüleceksin




yol yakýnken,
topla kanatlarýný, kekik kokan saçlarýný
açma bavulunu ýslanmasýn hayallerin
sana cenneti resmedemem belki ama tarifini istiyorsan bana sorma,
usulca kapa gözlerini ve aç o açýlmamýþ körpe yüreðini
þimdi duyabiliyor musun cennetin sesini…









ilhanaþýcýaralýkikibinonyedi




Sosyal Medyada Paylaşın: