Ben bir þubat akþamýnda, Hýrçýn yaðmurlarla doðdum. O gün, bu gündür, Yaðmura sevdalýyým. Baharlarda, Sevinç yumaðý olsada, bir yaným Sevinçlerim yarým. Aslýnda efkarlýyým!
Ben bir þubat akþamýnda, Gökyüzüne sordum. Hüzün kokan , Gri bulutlardan olsa kan’ým. Kanadým yoktu. Ama kýrýktý. Anlatamadým! Dolayýsýyla ; Anlayamadýn! Düþler, bir asma dalýnda asýlýydý. Kopardým! Aðladým! Dayanamadým!
Ben bir þubat akþamýnda, Aþk’ýn yanýbaþýnda, Kayboldum. Böyle bir adamým. Karným toktu. Yüreðim aç’tý. Anlatamadým! Dolayýsýyla; Anlayamadýn! Aþk; bir Kaþif haritasýydý. Baktým! Baktým! Çýkaramadým...
Ben bir þubat akþamýnda, Annemin vajinasýnda Doðdum! Umut’tu adým. Mutsuzluk yoktu. Gülücükler saçtým. Soramadým... Sevgiye muhtaçtým. Yalnýzdým. Sonra, Aðladým! Aðladým!...... Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.