kutsalý olmalý kabuk yükü aðaçlarýn hýþýrtýlý inancý dokunulmazý beyaz çiçeklerin tacýndan suyun geçmiþini arayan fýsýltýlý kökler mavi bir cennete koþan ormanýn yeþili adam olmalý adamlar yüzü sýrat ateþine terleyen mýzrak boy güneþe piþmiþti ya ruhsuz toprak çok söyleyecek yaþýn yok çok susacak yüreðin de tozlu sahaf sýkýþýklýðý gibi battal beden uðultusu meydanlarý diline omuzlayacak narin çizgi pamuk ipinden yol dediðin kopmuyor nedense zamanýn sütünden kadýn yarýnlarý düþüncesiz urganlara assak da
0020
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.