sonra bir bir açtýn kapýlarýný yüreðinin ve sen bilinmeyen ýþýða doðru gidiyordun…
seni izlerken bir þiir aralýðýndan,
bir orman yapraðýnýn kaldýrýmlarla dansý gibi dokunuyordu dudaklarýma
bana susuþlarýn sana susayýþlarým ki
bir ýrmaðýn yataðýný terk edip denize gitmesi gibi
akýyordun derinlerime...
biz, sadece ikimizin bildiði tapýnaklar inþa ediyorduk kuytularýmýzda.
kaçmak için... vazgeçmek için... kim bilir belki de sonunda ölmek için
yaslan bana…
boynuna çakan þimþeklerin altýnda dokunacaðým tenine... karanlýðýn içindeki fýrtýna kopacak,
yýldýz tozlarý ve kutsal sureler..
senin olmanýn, seninle olmanýn anlamý bu çünkü.
bir gece yine bulunduðumuz bu yerde karþýlaþmak için hepsi hepsi..
rotasýz gemilerin düþkünlüðü gibi iplere, yanaklarýma kendini çizip gideceksin. þakaklarým hep zonklayacak siyah iklimlerle gececek hayatým. ne fark ederdi ki diyecek kadýn
hiçtim.. hiç kalacak adýn..
(...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
eksik susmalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.