ÖMÜR DEDİĞİN
ÖMÜR DEDÝÐÝN
Ömür dediðin ne ki;
Geçti geçecek...
Son çeyreðine bastýk iþte.
Oyalandýk sadece,
Ara sýra yaþanan güzelliklerle.
Aldýrmadýk kesik yemelerine,
Arkasý gelecek sandýk.
Güzellikleri kalýcý,
Acýlarý geçici sandýk.
Ama terk etmedi bizi acýlar.
Heyhat!
Abone olduk.
Ömür denilen yolculuðun ilk basamaðýydý çocukluk.
Ana, baba, öðretmen hükmetti!
Onlar çizdi rotamýzý.
Bazen sevgi,
Bazen itip kakmaydý yaptýklarý.
Hýrpaladýlar da...
Yatýlý okullarda sefil düþtük.
Fýrtýnalý bir gençlik vardý sýrada.
Bir miskal sevgi,
Daha çok da sevgisizlik,
Parasýzlýk da cabasý!
Yasaklar vardý hep,
Giyimde, kuþamda,
Saçta, sakalda,
Fikri beyan etmede...
Yasaklar... yasaklar...
Neler yaþadýk, neler...
O kýsacýk ömürde,
Evde, iþte, okulda
Hep yanlýþlar... yanlýþlar...
Ezberle doldurulmuþ bir müfredat
Ayrýntýlarla dolu,
Gereksiz ve önemsizdi hepsi,
Faso fiso cinsinden.
Kah kurbaðanýn dolaþým sistemi,
Kah sivrisineðin iç yapýsý.
Sonra sýnavlar... sýnavlar...
Stresle geçti koca bir gençlik.
Duyardýk adýný tatilin,
Aileye yardým demekti,
Tarlada, bahçede, ahýrda.
Yoktu baþka anlamý.
Hep stres!
Hep yorgunluk...
Gençlik çocukluðu arattý.
Ömür dediðin süreçte!
Yoktu yetiþkinliðin de farký,
Çocukluktan, gençlikten.
Yükümlülükler hep aðýrdý.
Aile geçindir,
Çocuklar büyüsün,
Ýyi okullara gitsin,
Hayata atýlsýn,
Ýþleri olsun,
Evlensinler,
Çocuklarý olsun.
Yine bitmedi,
Akrabanýn cem’i cümlesi,
Yakýn, uzak...
Yükümlülük getirdi omuzlarýmýza,
Maddi, manevi...
Ömür dediðin ne ki;
Kýsacýk.
Ya hedefler?
Onlar büyüktü,
Çok büyük!
Birine ulaþýnca,
Yenisine geldi sýra.
Meslekte ilerle,
Kariyer yap.
Yetmedi,
Al... al... al...
Daha çok al.
Ev al,
Yazlýk al,
Araba al.
Bitmedi,
Ne istekler, ne de ihtiyaçlar.
Ömürse;
Bitti, bitecek...
Ömür dediðin,
Ne ki,
Tatsýz tuzsuz bir serüven!
O biter,
Tasasý bitmez!
Ömer Adar-2017
]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.